Lapalux

Lapalux, czyli Stuart Howard, to brytyjski producent muzyczny, który potrafi zaskakiwać swoimi kompozycjami jak mało który. Znany słuchaczom zarówno z chwytliwych, rytmicznych kompozycji uzupełnionych soulowymi wokalami, jak i dźwiękowych eksperymentów z brudnym basem i połamanymi rytmami.
Dorastając w Wielkiej Brytanii lat 90-tych, Howard miał okazję doświadczyć rozkwitu muzyki rave i IDM, co zainspirowało go do własnych działaniach artystycznych. Równie kluczowe w kształtowaniu jego gustu okazały się też hip-hop oraz rytmy R’n’B.

Decydując się na studia z zakresu technologii dźwięku, producent postanowił poświęcić się na dobre muzyce. W 2008 roku wydał swój “nielegalny” debiut – epkę Forest, którą rozdystrybuował na własną rękę w postaci kaset magnetofonowych.
Oficjalny debiut fonograficzny Lapaluxa nastąpił w 2011 roku, kiedy nagrał album Many Faces Out Of Focus. Następnie, tego samego roku, szukając dalszych możliwości publikacji swojej muzyki, nie licząc nawet na odpowiedź, napisał do wytwórni Brainfeeder założonej przez Flying Lotusa. Po kilku tygodniach skontaktował się z nim sam założyciel podekscytowany twórczością Howarda. I tak, pod skrzydłami labelu Brainfeeder, opublikował wszystkie dotychczasowe wydawnictwa, stając się dla wytwórni jednym z kluczowych artystów.

Brzmienia Lapaluxa nie można wpasować precyzyjnie w jeden gatunek. Ewoluuje ono z płyty na płytę, mocno różnicując między sobą każde kolejne wydawnictwo. Pierwsze utwory utrzymane były w klimatach łączących lo-fi hip-hop z noisem, by nastepnie odbiec w kierunku bardziej melodycznym, a mniej chaotycznym. Ostatnie wydawnictwa Lapaluxa można nazwać mozaiką abstrakcyjnej elektroniki z pogranicza glitch, IDM czy nawet ambientu, połączonej z hip-hopem oraz elementami neo-soulu.

Pojedyncze utwory, jak i całe wydawnictwa, mają często koncepcyjny charakter. Inspiracje i metafory dotyczą tematów takich jak duchowość, astrologia, a nawet sztuki wschodu.
Z koncepcyjnością dzieł wiąże się też strona wizualna – kolejny ważny element dla twórczości Lapaluxa. Okładki jego płyt są tworzone w ścisłej współpracy z bliskimi artystami wizualnymi, koncerty oprawione są bogatymi wizualizacjami nawiązującymi do tematyki utworów, a metaforyczne teledyski przywodzą na myśl krótkometrażowe filmy kina offowego.

Eksperymenty soniczne są niemalże domeną Howarda od pierwszych utworów. Swoje złożone koncepcje myślowe przekształca na dźwięki korzystając z syntezatorów modularnych, samplerów oraz eksperymentalnych metod przetwarzania dźwięku jak na przykład echa taśmowe, magnetofony czy nagrania terenowe.

Do tej pory artysta posiada w swoim dorobku 4 długogrające albumy, 6 epek oraz kilkanaście singli. Remiksował między innymi utwory Bonobo, Joji’ego, Young Thuga, Andrei Triany czy The Acid. Ma na koncie także autorstwo muzyki i udźwiękowienia do przedstawień teatralnych.
Najnowsze dzieło – wydany w ubiegłym roku album Amnioverse- jest, jak przyznał sam Howard, najważniejszym i najbardziej osobistym dziełem w jego dorobku. Proces pracy nad tą płytą trwał nieustannie przez ponad 3 lata, a sam album jest swoistą refleksją artysty, mówiącą o narodzinach, życiu i śmierci oraz o wierze w nieskończoność cyklu tego metafizycznego procesu.

Adam Salamon